Bal Arılarının Yaban Mersini polenlendirmesini nasıl gösterir?. Yaban mersinli bitkiler, tozlaşma için böceklere bağımlıdır. ABD, yılda 700 milyon liradan fazla yüksek kaliteli yaban mersini üretmektedir, bu nedenle yaban mersini tozlaşması ekolojik olarak olduğu kadar ekonomik olarak da önemlidir. Böğürtlen çiçekleri çan şekilli olduğu için, iç kısımları bir yaprak tüpü içine gömülmüş olarak, çiçeklerden gelen polenlerin etkili şekilde salınması buzz polinasyonu adı verilen hızla titreşen kanat kaslarının böcek davranışlarına bağlıdır. Bal arıları (Apis mellifera) buzz polinasyonunu gerçekleştirmez ve bu nedenle yaban mersini tozlayıcıları olarak verimsiz oldukları düşünülmektedir. Buna rağmen, beş ya da daha fazla dönümlük bal arısı kovanının tüm büyük yaban mersini çiftlikleri ve bal arıları mahsul tozlaşmasında başarılı bir şekilde yardımcı olmaktadır.
Bal arılarının başarılı bir yaban mersini tozlaşmasına ulaşma mekanizmalarını belirlemek için Oregon Eyalet Üniversitesi ‘nden doktora profesörü George Hoffman, polenlerin yaban mersini çiçekleri üzerine bal arılarının nasıl toplandığını ve polenlerin nasıl elde edilebildiğini öğrenmek için polenlerin nasıl geri döndüğünü araştırdı. Bulguları Kasım ayında Çevre Entomolojisinde yeni bir rapor da yayınlandı.
Çiçeklerin böcekler tarafından tozlaşması, böceklerin anatomisi ve çiçek anatomisi arasındaki karmaşık etkileşimlere dayanır. Bir böceğin her bacağı üstte bir femur, ortada bir tibia ve alt ucunda tarsus (çoğul: tarsi) olarak adlandırılan bir yapıya bölünür. Ve tipik bir çiçek, bir corolla, poleni tutan anterler olarak adlandırılan yapılar ve poleni kabul eden ve dölleme için yumurtalıktan bir tüpün içine aktarılan merkezi bir stigma oluşturan bir taç yaprakları haline ayrılır.
Hoffman ve meslektaşları yaptıkları çalışmada, 11 adet Oregon yaban mersini çiftliğinden bal arılarını topladılar ve dört ana vücut parçası üzerinde bulunan polen miktarını belirlediler: kafa, göğüs, karın, üst bacaklar ve tariler. Ayrıca yaban mersini çiçek kümeleri üzerinde toplanan 327 bal arısı gözlemi yaptılar. Her bir arı bir çiçeğin corolla ‘sını araştırdıktan sonra, bir tarçın (bir tarsal pençe) ucuyla bir stigmayı yakaladı. Bir tarsus ya da bacak ile bir stigmayı fırçaladı ya da bir çiçeğin bir anterine dokunmak için bir tarsus ile bir çiçek içine yeterince derinlemesine incelenir.
Polen yüklerini ölçerken, araştırmacılar bal arısı tarsi üzerindeki en büyük polen miktarını, baş ve bacaklarda daha az, toraks ve abdomende en küçük miktarda buldular. Davranışsal gözlemlerinde, polen transferinin şu mekanizmalarla gerçekleştirildiğini keşfettiler;
- corolla giren kafa
- tarsusun sonu ile bitişik çiçeğin yakalanması (tarsal pençe)
- bacak açma ve çiçek sapı ile temas arasında uzanan bacak
- bacak, corolla açıklığına girerek ve stigmaya temas ederek.
Bu nedenle, polen taşıyan vücut kısımları çiçek kümeleri arasında tımarlama ve yürüme gibi yiyecek almayan davranışlar sırasında çiçek yapraklarına değdiğinde çok fazla polen transferi gerçekleşmiştir. İlginç bir şekilde, yukarıda sıralanan son üç davranış, bir arı, bir bacağın stigmasını yakalayarak vücudunu stabilize ettiği zaman meydana gelir ve nektarın toplandığı çiçeğe bitişik bir çiçek içinde sık sık stigmaya dokunmalarıyla sonuçlanır.
Bu çalışmanın en önemli olaylarıyla ilgili olarak Hoffman şöyle diyor: “Yaban mersini gibi yoğun çiçeklenme çiçeklerinde, küçük çiçeklerin polinatörlerinin rolünü araştırırken, sadece böceğin beslendiği çiçeklere değil, bitişik çiçeklere de dikkat edin. Stigmalar polenatörün bacakları ve tarsi ile temas eder. ”
Yaban mersinli bitkilerinde polen tanecikleri genellikle bir polen “tetrad” içinde birbirine bağlanmış dört tane tanecik halinde meydana gelir. Bir dörtlü her biri, bir çiçeğin bir yumruğunu potansiyel olarak polen transferiyle, bal arılarının polen transferinin etkinliğini artırabilir. 2000 yılında Margriet Dogterom ve Mark Winston tarafından yapılan çalışmalar, Bluecrop denilen bir çeşitte, bir yaban mersini çiçeğinin yeterli polinasyonunun 125 polen tetraması gerektirdiğini gözlemlemiştir. Bu çalışmada, Hoffman, balgamların tarsusunun ilk segmentinin, basitarsus denilen, ortalama olarak 200 polen tetradisi tuttuğunu ki bu da polinasyona ulaşmak için yeterli olanı buldu.
Hoffman’ın araştırmasının sonuçları, yüksek doğmuş yaban mersini yetiştiriciliğine yönelik önemli pratik uygulamalara sahiptir. Hoffman, “Proje Entegre Mahsul Polinasyonları ve diğer çalışmalardan zaten bir kanıt var” diyor. Hoffman, “büyük ticari yaban mersini çiftlikleri üzerinde dönüm başına bal arı kovanı sayısı arttıkça bal arısı çiçek ziyaretlerinin sayısı da artar. Yetersiz tozlaşma nedeniyle kayıp verimde karşılık gelen bir düşüş vardır. Bulgularımız, küçük yaban mersini polenleri kovanlara geri döndüğünde bile bunun nasıl gerçekleşeceğine dair bir mekanizma önerdi. ”
Grubunun takip ettiği araştırma adımları konusunda Hoffman şöyle diyor: “Çalışmamızda bal arısı bir yaban mersini kümesine, bir bacak ya da tarsus (genellikle polen ile kaplı) üzerine indiğinde % 66’sının, bu kümedeki daha fazla çiçek. Bu çiçeklerin stigmalarına ne kadar polen aktarıldığını belirlememiz gerekiyor. Bu soruşturmanın bir parçasıyız ve ilk yıl sonuçları, yaban ardıç kümelerini ziyaret ederken arıların davranışlarını daha da belirginleştirmeye yönlendiriyor. ”
Hoffman ve meslektaşları, bal arıları, yaban mersini çiçeklerinin, bal arısı davranışlarının tam aralığına bakmak için referans çerçevesini genişletirken, kolaların çan şekli tarafından kısıtlanmış olmasına rağmen, yeterli tozlaşmanın ne kadar başarılabileceğinin açık olduğunu keşfettiler. Bu, highbush yaban mersini tozlaşma dinamikleri anlayışımız için güçlü bir bulgudur ve aynı zamanda etkili bilimsel testler tasarlama sürecini anlamaya yöneliktir.
Entomologytoday
