Feline Spongiform Encephalopathy (FSE)

Feline Spongiform Encephalopathy (FSE)

Feline Spongiform Encephalopathy (FSE)

Feline Spongiform Encephalopathy (FSE). FSE kedilerde ataksi, saldırganlık, ürkeklik, hipersalivasyon gibi sinirsel semptomlar gösteren, beyinde nöral vakuolizasyon ve diffuz astrositik proliferasyonla karakterize, prion proteinler tarafından meydana getirilen bir hastalıktır.

Etiyoloji

Hastalığın etkeni, normal memelilerin hücrelerinde bulunan bir glikoprotein olan ve genellikle hücre membranında yerleşen bir prion proteindir.

Prion proteinler; ısıya, formaline, fenol ve kloroforma çok dirençlidirler. Çok az ya da hiç nükleik asit ihtiva etmezler. Prionlar hem insanlarda hem de hayvanlarda pek çok hastalığa neden olurlar. Prionların meydana getirdiği hastalık merkezi sinir sisteminde sınırlıdır ve iki ay ile 20 yıllık bir inkübasyon süresine sahiptir. Klinik semptomlar ilerleyen ve hayvanı ölüme sürükleyen bir karakter gösterir.

Prion proteinlerle ilgili hastalıklar

Hastalıklar Doğal Konakçı
Scrapie Koyun ve Keçiler
Transmissible mink ensefalopati Mink
Kronik wasting disease Mule Geyiği ve Elk
Bovine Spongiform Encephalopathy Sığır
Feline Spongiform Encephalopathy Evcil Kediler
Kuru İnsanlar
Creutzfeldt Jakob Hastalığı İnsanlar
Gerstmann Straussler Sendromu İnsanlar

Bulaşma

Hastalığın uzun süre Scrapie ve Bovine spongiform encephalopati (BSE)‘Ii hayvan etlerinden yapılmış hazır mamaların yedirilmesiyle bulaştığı sanılmaktadır.

Feline Spongiform Encephalopathy (FSE) Klinik Belirtiler

Klinik semptomlar 2 ay ile 20 yıllık bir inkubasyon süresinden sonra yavaş bir şekilde ortaya çıkar. Hastalık merkezi sinir sistemi ile sınırlı kalmaktadır. Daha çok 5-12 yaşındaki kedilerde görülür. Ataksi, arka eklemlerden giderek artan ve ilerleyen sallantılı yürüme, baş sallama ya da baş ve kulaklarda sürekli tremorlar, hipersalivasyon ve mırıldanma görülen klinik semptomlardır.

Tanı

Hastalık klinik semptomlara bakılarak tanı konulamaz. Hastalığın kesin tanısı histopatolojik bulgular ile konur. Beyindeki nöral vakuolizasyon ve diffuz astrositik proliferasyonların varlığı hastalık için spesifiktir. FSE ‘de vakuolizasyonun yapısı ve dağılımı oldukça ayırt edici özellik gösterir.

Tedavi

Sağaltım için mutlaka Veteriner Hekim ‘inize başvurun. Burada yazılan tedaviler bilgi amaçlıdır. Burada verilen bilgilerle tedavi edilmeye çalışılan hastanın oluşabilecek olumsuz tüm sonuçlar için hiçbir sorumlukluk kabul edilmez.

Feline Spongiform Encephalopathy ‘nin bilinen etkili bir sağaltımı yoktur. Bunun yanısıra sekunder enfeksiyonlar için antibakteriyel kullanılabilir. İmmun sisteminin desteklemek amacıyla vitaminler verilebilir. Özellikle C Vitamini kullanılabilir.

Korunma

Hastalıktan korunmak için Scrapie ve BSE ‘den şüpheli gıda ve mamalardan kaçınmak gerekir.

Kaynaklar
Kaynakları görmek için tıklayın...
  • Axthelm, MA and Krakowka, S. (1987): Canine distemper virus inducedthrombocytopenia. Am. J. Vet. Res. 48. 1269.
  • Black, J.W. (1984): Single serum-sample diagnosis of canine viral diseases. VMISAC 78: 1383
  • Brunner, C.J. and Swango,L.J. (1985): Canine parvovirus infection. Effect on the immunne system and factors that predispose to severe disease. Comp. cont. Ed pract. Vet. 7. 979.
  • Fenner, F. et al. (1987): Veterinary virology. New york. Academic Press.
  • Gaskell. RM. and Wardly, R.C.(1977): Feline viral respiratory disease. A review with particular reference to its epizootiology and control. J.Sm. Anim.pract. 190: 1.
  • Goddard, LE. (1986): Feline viral rhinotracheitis-host versus herpes. Fel. Pract. 16 (2), 36.
  • Green, C.E.,et al (1984): Clinical Microbiyology and Infection Diseases of the Dog and Cat. Philadelphia. WB Saunders.
  • Gustafson, D. P. (1986): Antiviral Therapy. Vet. Clin. North. Am. 16: 1181.
  • Hardy, W. D. (1991): General principles of retrovirus immunodetection tests. J.A.V.M.A. 199. 10. 1282-1286.
  • Holzworth, J. et al (1987): Diseases of the cat. philadelphia, WB Saunders Co.
  • Hoover, E.A., Mullins, J.I. (1991): Feline Leukemia virus infection and diseases. J.A.V.M.A. 199. 10: 1287-1297.
  • Horzinek. M.C. and Osterhaus, A. (1979): The virology and pathogenesis of feline infectious peritonitis. Brief Review. Arch. Virol. 59: 1.
  • lmren, H. Y., Şahal, M (1996): Veteriner İç Hastalıkları. Medisan yayınları. Ankara.
  • Jacopson, R. H., Lopez, N. A. (1991): Comparative study of diagnostic testing for feline leukemia virus infection. J.A.V.M.A. 199. 10: 1389-1391.
  • Krakowka, S. et al (1982): Canine parvovirus infection potentiates canine distemper encephalitis attributable to modifiied Iive-virus vaccine. JAVMA. 180: 137,
  • Ott, R. L. (1986): Diagnosis of feline viral infection. Vet. Clin. North. Am. 16: 1157.
  • Pederson, N.C. (1983): Feline infectious peritonitis and feline enteric coronavirus infectious. Part 2. Feline infectious peritonitis. Fel. Pact. 13 (5): 5.
  • Tonelli, Q.J. (1991): Enzyme-linked immunosorbent assay methods for detection of feline leukemia virus and feline immunodeficiency virus. J.A.V.M.A. 199. 10: 13361338.
  • Turgut, K. (1991): Veteriner Gastroenteroloji. Özel Baskı. Konya.
  • Wardley, R.C. (1976): Feline Calcivirus carrier state: A study of the host/virus relationship. Arch. Viral. 52: 243.
  • Kedi ve Köpek Hastalıkları, Prof.Dr. Hüseyin Yılmaz İmren, 1998, (Medisan), 372-373
Exit mobile version