Sincapların Beslenmesi ve Uygun Rasyon Programı

Sincapların beslenmesi programında yemek aramak için gün içinde çok fazla zaman harcarlar. Sincaplar fındık, meşe palamudu, tohumlar, çiçekler, meyveler ve tomurcuklarını, mantarlar ve bazen böcekler ve yavru kuşları yerler.

Sincaplar elbette her zaman aynı yiyecekleri tüketmezler. Diyetleri, hangi mevsimde neyin mevcut olduğuna bağlıdır. Örneğin; sincaplar bitkilerin yeni yaprakları ve çiçeklerinin geliştiği ilkbahar mevsiminde tomucukları yerler ve daha sonra yaz mevsiminde ise meyvelerini tüketirler.

Kuruyemişler ve tohumlar sincap rasyonunun %95’ini oluşturur. Sincaplar özellikle meşe palamutlarını, cevizli kuruyemişleri ve kayın cevizlerini tercih ederler. Böcekler ve hayvanlardan elde edilen diğer besinler, bir sincap diyetinin %2’sinden az miktarını oluşturur.

Elbette her sincabın günlük ihtiyaç duyduğu belli bir besin miktarı mevcuttur. Ortalama bir sincap her yıl yaklaşık 100 kilo besin tüketir.

Formül olarak;

1000 pounds of food a year / 365 days in a year = 0.27 pounds of food a day

Sincaplar günlük olarak çeyrek kilodan biraz fazla besine ihtiyaç duyarlar.

Yavru Sincapların Beslenmesi

Diğer genç memelilerde olduğu gibi yavru sincaplarda annelerinden süt içerler. Sincaplar yavrularını yaklaşık 3 ay emzirirler. Bu süre kemirgen (rodent) standartlarına göre biraz uzun bir süredir. Her memeli kendine özgü süt türünü üretir, sincaplarda bu duruma dahillerdir.

İnek sütü ile karşılaştırıldığında; Gri sincap sütü daha az su ve şekere, ancak daha fazla protein ve yağa sahiptir.

Rehabilitasyona alınan ve annelerini kaybetmiş ve hala süt içmeye devam eden genç sincaplar için her süt uygun değildir. Örneğin farklı türdeki hayvanların sütleri onlar için ölümcül sağlık sorunlarına yol açabilmekle beraber; şişkinlik, diarrhea ve metabolik kemik hastalığı gibi durumlar da gelişebilir. (Casey and Casey 2012).

Yavru Sincaplar için Sincap Sütü

Annelerinden koparılmış veya annelerini kaybetmiş sincapların doğal ortamda besin bulabilmesi maalesef mümkün değildir.

Yabani yaşamlarına dönebilmeleri için süte ihtiyaç duyarlar, dişleri henüz belli sertlikteki besinleri tüketebilecek kadar gelişmiş durumda değildir ve bunun için de sütle beslenmeleri gerekmektedir.

Fakat her tür süt onlar için uygun olmadığı için basit bir sincap sütü hazırlamak faydalı sonuçlar vermektedir.

Sincap sütü yağ ve protein açısından zengindir. Bu tarifte , inek sütündeki bu iki besin maddesinin oranını doğru miktarda artırmak için yumurta kullanılıyor, ancak isterseniz başka herhangi bir yağ ve protein kaynağı ikame edilebilir. Bu Kolay Sincap Sütü Tarifinin normal sincap sütünden neredeyse 3 kat daha fazla şeker içerdiğini unutmayın. Hem sincaplar hem de insanlar tarafından tüketilebilir.

İçindekiler

• 1 kutu (12 sıvı ons) buharlaştırılmış süt
• 1 bütün yumurta
• 2 yumurta sarısı

Sincabınıza (veya kendinize!) çiğ yumurta vermekten endişe ediyorsanız, pastörize yumurta kullanın.

Buharlaştırılmış süt, paket olarak ülkemizde nadir bulunması nedeni ile kendimiz yapmayı tercih edebiliriz.

1. Tüm malzemeleri bir blender veya büyük bir kapta birleştirin.
2. Pürüzsüz olana kadar karıştırın.
3. Servis yapmak için, sıcaklığı hoş bir şekilde sıcak olana kadar istediğiniz miktarı hafifçe ısıtın. Karışımın kaynamadığından emin olun .
4. Kullanılmayan sincap sütünü buzdolabında saklayın. Birkaç gün içinde kullanın.

Uygun ısıda olması yavru sincap için önemli bir durumdur. Sincapların vücut sıcaklıkları da onların sağlık durumu hakkında bize bilgi vermektedir.

Yararlanılan Kaynaklar

1. Reid, F. (2006). A field guide to mammals of North America (4th ed.). New York, NY: Houghton Mifflin Company.
2. Webster, D., Parnell, J., & Biggs, W. (1985). Mammals of the Carolinas, Virginia, and Maryland. Chapel Hill and London: The University of North Carolina Press.
3. Chung-MacCoubrey, A., Hagerman, A., & Kirkpatrick, R. (1997). Effects of tannins on digestion and detoxification activity in gray squirrels (Sciurus carolinensis). Physiological Zoology, 70(3), 270-277.
4. Nixon, C., Worley, D., & McClain, M. (1968). Food habits of squirrels in Southeast Ohio. The Journal of Wildlife Management, 32(2), 294-305.
5. Haupt, L. (2013). The urban bestiary: encountering the everyday wild. New York, NY: Little, Brown and Company.
6. Nixon, C., & Harper, W. (1972). Composition of gray squirrel milk. The Ohio Journal of Science, 72(1), 3-6.
7. Bowen, L.E. (2007). Hairless red squirrel (Tamiasciurus hudsonicus) case study. Wildlife Rehabilitation Bulletin 25(2): 16–19.
8. Casey, S. and Casey, A. (2003). Squirrel Rehabilitation Handbook, 3e. Evergreen, CO: WildAgain Wildlife Rehabilitation, Inc.
9. Casey, A. and Casey, S. (2012). Utilizing squirrel natural history in making rehabilitation decisions. In: Wildlife Rehabilitation Resources: Squirrels (ed. L. Davis), 1–11. St Cloud, MN: National Wildlife Rehabilitators Association.
10. Marcum, D. (2002). Mammal nutrition: substitute milk formulas. In: Principles of Wildlife Rehabilitation: The Essential Guide for Novice and Experienced Rehabilitators, 2e (ed. A.T. Moore and S. Joosten), 295–353. St Cloud, MN: National Wildlife Rehabilitators Association.
11. Yarto‐Jaramillo, E. (2015). Rodentia. In: Fowler’s Zoo and Wild Animal Medicine, vol. 8 (ed. R.E. Miller and M.E. Fowler), 384–422. St Louis, MO: Elsevier Saunders.
12. Miller, E. (ed.) (2006). Quick Reference, 3e, 108. St Cloud, MN: National Wildlife Rehabilitators Association.
13. Schwartz, C.W. and Schwartz, E.R. (1981). The Wild Mammals of Missouri. Columbia, MO: University of Missiouri Press and Missouri Department of Conservation.
14. Grant, K. (2004) Nutrition of the North American Porcupine, Erethizon dorsatum. Association of Zoos and Aquariums Rodent Taxon Advisory Group, Silver Spring, MD.