Koyunun Evcilleştirilmesi ve Irklarının Sınıflandırılması

Koyunun Evcilleştirilmesi ve Irklarının Sınıflandırılması

Koyunun Evcilleştirilmesi ve Irklarının Sınıflandırılması

Koyunun evcilleştirilmesi konusuna değinmeden önce çiftlik hayvanlarında ilk olarak evcilleştirilen hayvanların başında koyun gelir. Mevcut bilgilere göre koyun Yakın Doğuda ve özellikle Akdeniz’in kuzey doğusundaki bölgede evcilleştirilmiştir. Arkeolojik bilgiler, evcil koyunun bundan 10.750 yıl önce Kuzey Irak ‘ta, 9000 yıl önce Anadolu da ve 7000 yıl önce de Mısır da mevcut olduğunu göstermektedir. Avrupa’daki Neolitik Devir insanının evcilleştirilmiş koyuna sahip olduğu kesinlikle bilinmektedir.

Dünyada var olan evcil koyun ırklarının büyük çoğunluğunun Ovis mussimon (Muflon koyunu), Ovis orientalis vignei (Urial koyunu) ve Ovis ammon (Argali Koyunu) isimli yabani koyunlardan kök aldıkları kabul edilmektedir.

Bunlardan Ovis mussimon , yani Muflon koyunu, Sardinya ve Korsika adalarında hala yabani olarak yaşamaktadır. Ovis orientalis vignei , yani Urial koyunu, Anadolu ve Türkistan’da bulunmuştur. Ovis ammon ‘un ise, Hazar Denizi doğusundaki bölgede yabani olarak yaşadığı bildirilmiştir.

Koyunun evcilleştirilmesi bu yabani koyun ırklarının evciltilmesinden sonra bazı evcil koyun ırkları elde edilmiş, bunlar sonradan insan eliyle melezleşmelere tabi tutularak başka koyun ırkları elde edilmiştir. Bu nedenle, bu gün dünyada var olan evcil koyun ırklarının hangisinin hangi yabani koyundan kök aldığını söylemek çoğunlukla mümkün değildir.

Koyunun evcilleştirilmesi aile piramitinde Koyun, Omurgalılar (Vertebrata) gurubunun, Memeliler (Mammalia) sınıfına bağlı Tırnaklılar (Ungulata) takımının, Bovidae familyasına dahil olan Ovis cinsine bağlı bir türdür. Evcil koyunun tür adı Ovis aries ‘dir.

Evcil Koyun Irklarının Sınıflandırılması

Koyun türü içinde birbirinden farklı 200 den fazla koyun ırkı vardır. Bunların büyük çoğunluğu evcil koyun ırklarıdır. Bu koyun ırklarının belli kriterlere göre sınıflandırılması, bunların sistemli bir şekilde incelenmesi ve tanıtılmasında kolaylık sağlar. Dünyada mevcut koyun ırkları (1) yapağı tiplerine, (2) verim yönlerine ve (3) kuyruk yapılışlarına göre sınıflandırılabilir.

1- Yapağı Tiplerine Göre Sınıflandırma

2- Verim Yönüne Göre Sınıflandırma

3- Kuyruk Yapılışına Göre Sınıflandırma

Kısa kuyruklu ırklarda kuyruk kısa ve yağsızdır. Yağsız uzun kuyruklu ırklarda kuyruk yağsız olup, tarsus eklemine kadar uzanır. Yağlı kuyruklu ırklarda ise, kuyruk uzun olmakla birlikte, yağlı kuyruğun ağırlığı ortalama 4-6 Kg kadardır. Yarı Yağlı Kuyruklu ırklarda kuyruğun sadece dip kısmında yağ birikimi vardır; kuyruğun alt kısmı ince ve yağsız olup, tarsus eklemine doğru uzanır. Uyluğu yağlı koyun ırklarında ise, kuyruk kısadır; sağrının arka tarafında kuyruğu da içine alan ve arkaya doğru taşan belirgin bir yağ birikimi vardır.

Kaynaklar

Koyunun evcilleştirilmesi Kaynakları görüntülemek için tıklayın...
  • Koyun Keçi Hastalıkları ve Yetiştiriciliği, Prof. Dr. Cemal Nadi Aytuğ, Prof. Dr. Erol Alaçam, Prof. Dr. Burhan Cahit Yalçın, Prof. Dr. Hazım Gökçen, Prof. Dr. Hilmi Türker, Dr. Ümit Özkoç, Tüm Vet Hay. Hiz. , Teknografik Matbaası, İstanbul 1990, 379-380.
  • Alaçam, E .(1987): Koyunlarda modern üretme yöntemleri., Koyun Yetiştiriciliği ve Hastalıkları Simpozyumu, Selçuk. Univ. Vet. Fak. yay, 32-39.
  • Bailey, D.E.(1981): Sheep flock health management. 179. 184. (Alınmıştır). Current Veterinary Therapy, Food Animal Practice, WB Saunders London
  • Doney, J. M. ve ark. (1976): Factors affecting reproductive performance in sheep. 70-73 (Alınmıştır) The Veterinary Annual. 16. th issue, John WrigghtSons Ltd., England.
  • Heidrich, H. J., Renk, W. (1967): Disease of Mammary Glands of Domestic Animals., WB Saunders, London.
  • Hueston, W. D. ve ark. (1986): Direction of ovine itramammary infection with the California Mastitis Test., JAVMA, 188, 522-524
  • Hunter, R. H. F. (1980): Physiology and Technology of Domestic Animals., Acad. Press., London.
  • Jubb, K. V. F. ve ark. (1980): Pathology of Domestic Animals., 3. ed., vol 3,’Acad; Press. London.
  • Kılıçoğlu Ç. ve ark. (1984): Koyunlarda embrio nakli üzerine çalışmalar., Doğa., 8, 257-270.
  • Kirkbirde, C. A. (1986): Examination of bovine and ovine fetuses., vet. Clin. North. Amer., 2, 61-83.
  • Miller. S. J. (1986): Artificial breeding techniques in sheep. (Alınmıştır) Current Therapy in Theriogenology., 2. ed.,WB Saunders, London.
  • Ott, R. S. (1980): Breeding management problems in sheep and goats., 1018-1022. (Alınmıştır) Current Thnerapy in Thireogenology Led., W B. Saunders, London.
  • Özkoca, A. (1984): Çiftlik Hayvanlarında Reproduksiyon ve Sun’i Tohumlama, Ist. Üniv. yay., N.3209, İstanbul.
  • Richardson, C. (1972): Pregnancy diagnosis In the ewe. A revew., Vet..,Rec 90, 264275.
  • Scott, G. E. (1970): The Sheepman’ 5 Production Handbook, American Sheep Producers Council., USA.
Exit mobile version