Koyunlarda Gebelik Toksemisi (Ketosis)

Koyunlarda Gebelik Toksemisi (Ketosis)

Koyunlarda Gebelik Toksemisi (Ketosis)

Koyunlarda Gebelik Toksemisi, koyunlarda gebeliğin son 6 haftasında rastlanan hipoglisemi, ketonemi, ketonüri, zayıflık ve körlük ile karakterize olan stres, yetersiz beslenme, ikiz veya üçüz gibi çok kuzulu gebeliklerde yavruların hızlı gelişmesinden dolayı, subklinik ve akut seyirli olan metabolizma hastalığıdır. Özellikle entansif koyun yetiştiriciliğinin yapıldığı yörelerde, koyun ırklarına bağlı olmaksızın ortaya çıkmakta ve büyük ekonomik kayıplara neden olmaktadır.

Ketozisin Etiyolojisi

Çoklu kuzulayan veya kuzuları iri olan gebe koyunların glikoz ihtiyacının fazla olmasından ve bu ihtiyacın gerek gıdalarla ve gerekse metabolizma yolu ile karşılanamamasından ileri gelir. Gebe koyunların gebeliğin son 6 haftasında günde en az 800 gr düzeyinde nişasta değerine eşdeğer enerji ve 120 gr proteine ihtiyacı vardır. Gebe koyunların gebeliğin son haftalarda karnında ki kuzuların gelişimleri çok hızlı olduğu için enerji ihtiyacı bu oranla fazla olmalıdır.

Embriyonal dönemde kuzu metabolik yolla glikoz sentezleyemez. Ayrıca doğumdan sonraki ilk günlerde kullanılmak üzere bir miktarda glikoz biriktirmek zorundadır. Bu glikoz plesanta yoluyla anneden karşılanır. Hastalığın oluşumunda diğer etkili faktörler çok yavrulu gebelikte uterusun genişlemesi ve hayvana yeterli gıdanın verilmemesi dolayısıyla glikoz sentezinin azalmasıdır. Koyunlarda glikoz ve glikojen rezevleri düşüktür. Optimal beslenme koşulları altındaki koyunlarda doğuma yakın günlerde idrarda az miktarda keton cisimciği bulunabilir.

Gebeliğin son haftalarda fizyolojik koşullar, çevresel ve beslenme faktörleri karaciğeri ağır metabolik yük altında bırakır. Bu faktörler karbonhidrat metabolizması bozukluklarına predispoze kılmaktadır.

Koyunlarda gebelik toksemisi ortam hazırlayan başlıca faktörler;

Koyunlarda Gebelik Toksemisi Klinik Belirtiler

Abortus yapan koyunlar çoğunlukla iyileşir. Erken dönemde sezeryanla yavruları alınan koyunların kendiliğinden iyileşmesi dikkat çekicidir.

Solunum havasında aseton kokusunun varlığı, idrar muayenesinin ph 6 ‘nın aşağısına inmesi ve keton cisimcikleri saptanır. Biyokimyasal olarak hipoglisemi saptanır.

Hastalığın Tanısı Nasıl Yapılır?

Hastalığın tanısında özellikle etiyolojik faktörler ve klinik bulgular önemli ipuçları vermektedir. Kesin tanı için kan ve idrarda keton cisimcikleri saptanmasıdır. Kan glikoz düzeyinin ölçümü ve otopsi bilgileri yeterlidir.

Koyunlarda gebelik toksemisi kuduz, listeriosis, looping ill, poliensefalomalasi, coenurus cerebralis ve enterotoksemi gibi hastalıklarla karışabilmektedir.

Ketozisin Tedavisi

Sağaltım için mutlaka Veteriner Hekim ‘inize başvurun. Burada yazılan tedaviler bilgi amaçlıdır. Burada verilen bilgilerle tedavi edilmeye çalışılan hastanın oluşabilecek olumsuz tüm sonuçlar için hiçbir sorumlukluk kabul edilmez.

Koyunlar kaliteli kuru ot ve konstre yem verilir. Deksametazon veya prednizolon gibi glikokortikoid grubu hormonlar glikoneogenetik aktiviteyi artırmak amacıyla kullanılır.

Kan glikoz düzeyini yükseltmek için hipertonik glikoz solüsyonlarının yavaş olarak i.v. verilmesi önerilir. Oral olarak gliserin, propilen glikol ve sodyum propionat gibi maddeler kullanılır. Hastalığın başlangıcında sezeryan operasyonu yapılarak yavrular alınabilmektedir.

Gebelik Toksemisiden Nasıl Korunulur?

Koyunlarda gebelik toksemisine yakalanmaması için yapılması gerekenleri maddeler halinde ifade etmeye gayret edelim;

Kaynaklar
Kaynakları görmek için tıklayın...
  • Abdcl-Mageed. A.B.. Abbas,B., Oehme. F.W. (1991): The Pathogenesis of forcing bodypika syndrome’in goals. Agri Prarice, 12, 2, 31-35.
  • Akgul, Y., Ağaoğlu, Z.T., Kaya,A., Şahin.T. (2001): The Relationship Between The Syndromes of Wool Eating and Alopccia m Akkaraman and Morkamman Sheep Fed Corn Silage and Blood Changes ( Haemotological and Trace Elements). Israel Journal of Vererinary Medicina. 56(1). 12-15.
  • Alaçam, E, Şahal, M. (1997): Sığır Hasmlıklan. Medisan Yaymevi. Dışkapı-Ankara.
  • Aslan. V. (1994): Evcil Hayvanların İç Hastalıkları; Mimoza Basın Yayın Dağıtım AŞ. Konya.
  • Aslan, V., Ok. M., Boydak, M., Şen, İ., Birdane, FM., Aklan. F. (1997): Süt ineklerinde abomasum deplasmanlarının yağlı karaciğer sendromu ile ilgisi. Ver. Bil. Derg., 13(2): 77-82.
  • Aytuğ, CN. (1989): Sığır Hastalıkları TÜM VET Hayvancılık Hizmetleri, İstanbul.
  • Aytuğ, CN. (1990): Koyun ve Keçi Hastalıkları ve Yetiştiriciliği.TÜM VET Hayvancılık Hizmetleri, İstanbul.
  • Baird, G.D., Heilzeman, R.J., Hıbbıtt, K.G., Hunter, GD. (1974): Bovine ketosis: A review with recommendations for control and treatment. Part 2. Br. Ve:. J.. 130: 318-326.
  • Batmaz, H. (1997): Sığır İç Hastalıkları. Danış San Ofset LTD. ŞTI. Bursa.
  • Bildik, A. (1992): Florozisli koyunlarda kan serumundaki iyot değerleri ile bazı spesifik karaciğer enzim aktivitelerinin amştınlması. YYU. Sağlık Bilimleri Enst. Doktora tezi. Van.
  • Blood. D.C., Radostits, DM. (1989): Veterinary Medicine. 7 Ed. Bailliere&Tindall, London.
  • Fraser. CM., Bergeron, J.A. (1991): The Merck Vete_rı’nary Manual. 7 Ed. Merck Co. Inc. USA. Grave-White, D.H.. White, D.G. (1993): Diagnosis and treatment of metabolic acidosis in calves: a field study. Vet. Rec, 133, 499-501.
  • İmren, H.Y., Şahal, M. (1991): Veteriner İç Hastalıkları. Medisan Yayınevi. Dışkapı Ankara.
  • Jensen, R.. Swift. B.L. (1982): Disease of Sheep. Second Ed. Lea&Febiger, Philadelphia.
  • Kaya, S., Pirinçci, İ., Bilgili, A. (1997): Veteriner uygulamalı farmakoloji. Cilt 2. Medisan Yayınevi. D15 kapı-Ankara.
  • Keçeci, H. (2001): Elazığ Çevresindeki Koyun ve Sığırların Kan Serumu, İdrar, Kemik ve Dişlerindeki Flor Düzeylerinin Araştırılması. F .Ü. Sağ. Bil. Enstit., Doktora Tezi, Elazığ.
  • Kronfeld. D.S. (1972): Ketosis in pregnant sheep and lactating cows. Review Article. Aust. Vet. J., 48, 680687.
  • Meyer, DJ.. Harvey, J.W. (1998): Veterinary lab‘oomıory medicine. Interpretation and diagnosis. WB Saunders Co. Philadelphia.
  • Naylor, LM. ( 1989): A retrospective study of the relationship between clinical signs and severity of acidosis in diarheic calves. Can. Vet. J.. 30: 577-580.
  • Ok. M.. Irmak. K., Ortatath, M., Aslan, V., Çiftci, K., Şen, İ., Birdanc, FM. (1998): Kuzularda deneysel oluşıurulan serebro kortikal nekrozun promaksi vc ıcdavisinde mayanın etkisi. Vet. Bil. Derg., 14 (l): 7585.
  • Oto, G. (2002): Muradiye vc Çaldıran yöresinden alınan su ve koyunların kan ömeklerindeki nor düzeyine mevsimsel değişimlerin etkisi. YYÜ. Sağlık Bilimleri Enst. Yüksek lisans tezi, Van.
  • Şanlı, Y. (1999): Veteriner Klinik Farmakoloji ve İlaçla Sağaltım İlkeleri. Özkan Matbaacılık LTD. ŞTİ. Ankara.
  • Turgut, K. (1997): Veteriner Gastroenteroloji. Bahçıvanlar Basım San. A.Ş. Konya.
  • Turgut, K. (2000): Veteriner Klinik Laboratuar Teşhis 2. Baskı Bahçivanlar Basım San. A.Ş. Konya.
  • Geviş Getiren Hayvanların İç hastalıkları, Prof. Dr. Yusuf Gül, Medipress, Eylül 2002, 403-404.

Exit mobile version