Köpeklerde Sporotrichosis (Derinin Mantar) Hastalığı

Köpeklerde Sporotrichosis (Derinin Mantar) Hastalığı

Köpeklerde Sporotrichosis (Derinin Mantar) Hastalığı

Köpeklerde Sporotrichosis, sporothrix (sporatrichum) schenckii isimli mantarın neden olduğu ve subkutan doku ile derinin irinli kronik granulomatos bir enfeksiyonudur.

Sporothrix schenckii çürümüş sebzelerde, humuslu toprakta, bataklık yosunların da toprakta ve havada sıhhatli hayvanlarda suda saprotif olarak bulunmaktadır. Derinin bütünlüğünün bozulduğu durumlarda patojen hale gelerek enfeksiyonu meydana getirir. Diken, kıymık parçaları, ısırma ve tırmalama enfeksiyonunun başlama nedenidir. İnkubasyon süresi 1-2 haftadan bir kaç aya kadar değişebilir.

Sporotrichosis farklı hayvan türleri arasında, hayvanlar ve insanlar arasında zoonotik olarak da bulaşırlar.

Köpeklerde Sporotrichosis Hastalığının Belirtileri

Gelişen klinik septomlar yaş, ırk ve cinsiyetle ilgili değildir.

Sporotrichosis köpeklerde üç klinik formda görülür.

Kutenolenfatik form

Genellikle ekstremitelerde, giriş noktasında sert ve yuvarlak nodüllerin gelişmesi ile başlar. Daha sonra enfeksiyon subkuteneus doku ve lenf sistemine yayılır. Lenf kanalları boyunca yumuşak veya sert nodüller gelişir. Nodüller apseleşir veya ülserleşir. İçlerinden kahverengi-kırmızı bir eksudat akar. Lenf damarları kalınlaşır ve sertleşir. Bölgesel lenf yumrularında da yangılaşma gözlenir.

Genel olarak;

Kuteneus form (Yaygın Sporotrichosis)

Bu form derinin primer enfeksiyonu ile ortaya çıkar. Lezyonlar yaygın olarak vücuda yayılmıştır. Deride kıl dökülmesi, ülser, kabuklar görülür. Kaşıntı ve ağrı yoktur.

Pulmoner sporotrikoz

Tanı ve Teşhis

Anemeze, fiziksel muayeneye, deri biopsisine ve mantar kültürlerine dayandırılarak yapılır. Köpeklerde deriden biyopsi yapmak genellikle elverişsizdir. Çünkü deri lezyonlarında mantarlar yeterli yoğunlukta bulunmamaktadır.

Bunun zoonoz bir hastalık olduğunu, yani insanlara ve diğer hayvanlara bulaşabileceği anlamına geldiğini ve enfeksiyonun yayılmasını önlemek için uygun önlemlerin alınması gerektiğini not etmek önemlidir. Cildinizde bir çatlak olmasa bile hastalığa yakalanmaktan korunmuyorsunuz.

Bir enfeksiyonu doğrulamak için lezyonlardan gelen sıvının incelenmesi genellikle gereklidir. Köpeklerde özel mantar lekeleri tanıya yardımcı olabilir, ancak olumsuz bir bulgu hastalığı dışlamaz. Derinden etkilenen dokunun laboratuvar kültürleri, genellikle yeterli bir örnek almak için ameliyat gerektirir. Bu numuneler, sporotrikozu ayırıcı tanı olarak listeleyen laboratuvara özel bir notla birlikte analiz için gönderilecektir. İkincil bakteriyel enfeksiyonlar yaygındır.

Sporotrichozis Tedavisi Nasıl Yapılır?

Sağaltım için mutlaka Veteriner Hekim ‘inize başvurun. Burada yazılan tedaviler bilgi amaçlıdır. Burada verilen bilgilerle tedavi edilmeye çalışılan hastanın oluşabilecek olumsuz tüm sonuçlar için hiçbir sorumlukluk kabul edilmez.

İnsanlarda enfeksiyon potansiyeli nedeniyle, köpeğiniz ilk tedavi için hastaneye kaldırılabilir. Pek çok durumda, ayakta tedavi dikkate alınabilir. Bu enfeksiyonun tedavisi için çeşitli antifungal ilaçlar mevcuttur. Veteriner hekiminiz köpeğinize en uygun türü seçecektir. Tedavi genellikle biraz zaman alır.

İyot preperatları kutenolenfatik ve kutenois formlarda sağaltımda yardımcı olur. % 20 ‘lik Nal solüsyonu köpeklerde 7-8 hafta müddetle peros kullanılır.

Korunma

Başta belirtilen ortamdaki yaygınlığından dolayı önlenmesi zor olsa da, Sporothrix schenckii’nin kaynağını belirlemek yararlıdır, böylece tekrarlanan enfeksiyonları önlemek için adımlar atabilirsiniz.

Enfeksiyona maruz kalmış köpekleriniz için Veteriner hekiminiz yeniden değerlendirmek için yaklaşık her 2–4 haftada bir takip randevuları programı oluşturacaktır. Klinik belirtiler izlenecek ve karaciğer enzimleri değerlendirilecektir. Tedaviyle ilişkili yan etkiler değerlendirilecek ve tedavi köpeğinizin tepkilerine göre uyarlanacaktır. Köpeğiniz tedaviye yanıt vermezse, veterineriniz ilaçta değişiklikler yapacaktır.

Kaynak
Kaynakları görmek için tıklayın...
  • Currier,R. W. et all. (1982). Canine brucellosis. JAVMA. 180: 132.
  • Erganiş, O. (1993). Epidemiyoloji. Mimoza yay, Konya. 127.
  • Evans, M. E. et all (5981). Tularemia transmitted by a cat. JAVMA. 246: 1343.
  • lmren, H. Y., Şahal, M. (1994). Veteriner İç Hastalıkları Medisan yay, Ankara. 388
  • Jones, S.R. (1973). Toxoplasmosis: a review. JAVMA. 163: 1 038.
  • Miller, J.B. (1989). small animal zoones. In Ettınger, S.J., (ed): textbook of veterinary Internal Medicine. Philadelphia, WB Saunders. 188.
  • Perry, B. D.(1987). Rabies. Vet.Clin North Am. Vol. 17 (1): 73.
  • Ryan, C.F. (1987). Selected Arthroped Borne Diseases. Vet Clin North Am. Vol 17 (1): 179.
  • D.W. et all (1974). Sporotrichosis in three dogs. Cornell. Vet. 64: 416.
  • Wear, D.I. et all (1983). Cat scratch disease: A bacterial infection. Science. 221: 1403.
  • Willard, M.Ü., Sugarman, B., Walker, RD. (1987) Gastrointestinal zooneses. Vet. Clin North Am. Vol. 17 (1): 145.
  • Kedi ve Köpek Hastalıkları Prof.Dr. Hüseyin Yılmaz İmren 1998 (Medisan), 431-432.
  • PetMD
Exit mobile version