Köpeklerde Herpes Virus Enfeksiyonları

Köpeklerde Herpes Virus enfeksiyonları yavru köpeklerde (3 haftalıktan küçük) sistemik hemoraji ve nekroz sonucu öldürücü yetişkin köpeklerde üreme kanalı enfeksiyonuna neden olan bulaşıcı bir hastalıktır.

Etiyolojisi

Köpeklerde herpes virus enfeksiyonun etkeni, DNA taşıyan Canine Herpesvirus-1 (CHV1) ‘dir. Virus çoğu dezenfektanIara karşı duyarlıdır ve konakçı dışında dirençli değildir. Bulaşma, yeni doğan yavrularda çoğunlukla enfekte dişinin doğum kanalından çıkarken veya enfekte vaginal ve nasal sekresyon ile temas sonucu meydana gelir. İntrauterin ve horizontal bulaşma da görülebilir. Yetişkinlerde aktif herpes virus enfeksiyon süresince venereal bulaşma meydana gelmektedir.

Köpeklerde Herpes Virus Klinik Belirtileri

Canine herpes virus hastalığının inkubasyon süresi 1-6 gün arasındadır.

Yavrularda;

• Anoreksi,
• İnleme,
• Abdominal ağrı,
• Dyspne,
• Zayıflama,
• Depresyon,
• Yumuşak sarı yeşil dışkı
• Nasal eksudat
• Mukoz membranlarda peteşiyal kanamalar,
• Abdominal ve inguinal deride eritemlere rastlanır.

Üç haftalıktan küçük yavru köpeklerde ölüm, genellikle klinik semptomlar ortaya çıktıktan 24-48 saat sonra meydana gelir. İyileşen yavrular çoğunlukla enfeksiyonu latent olarak taşırlar veya ataksi ve körlükle karakterize semptomlar gösterirler.

Büyük köpeklerde ise klinik semptomlar daha hafif seyreder. Dişilerde vaginitis ve vaginal akıntı, mukozada fokal – diffuz veziküler lezyonlar, ölü doğumlar (abort) ve infertilite gözlenmektedir. Erkeklerde balanopostitis, prepusyel akıntı ile birlikte penis ve prepusyel mukozada dişilerdekine benzer lezyonlar görülmektedir.

Nekropsisi; Akciğer, gastrointestinal kanal ve böbreklerin kortikal kısmında multifokal peteşiler, ekimotik kanamalar ve yaygın fokal nekroz odaklarına rastlanır. Dalak ile lenf yumruları büyümüş ve hiperemiktir. Mikroskobik olarak akciğer, karaciğer ve böbreklerde bazofilik intranükleer inklüzyon cisimciklerine rastlanır.

Tanı; Hastalığın tanısında klinik semptom ve otopsi bulgularında gözlenen karaciğer, akciğer, böbrek ve gastrointestinal sistemde multifokal peteşiler ve ekimotik kanamalar karakteristiktir. Ayrıca yavrularda meydana gelen hızlı ölüm tanıda önemli bir bulgudur. Laboratuvarda karaciğer, akciğer ve böbreklerden virusu izole etmek mümkündür. Ancak materyal laboratuvara soğuk zincir içerisinde gönderilmelidir.

Ayırıcı Tanı; Enfeksiyöz Canine Hepatitis (ICH) ve distemper ile karışabilir. Fakat ICH’ de idrar kesesi kalınlaşmış ve ödemlidir. Distemperde ise ani ölüm yoktur.

Canine Herpes Virus Tedavisi

Sağaltım için mutlaka Veteriner Hekim ‘inize başvurun. Burada yazılan tedaviler bilgi amaçlıdır. Hiçbir sorumlukluk kabul edilmez.

Canine herpesvirus enfeksiyonunun spesifik tedavisi ve aşısı yoktur. Sekonder enfeksiyonlar için antibakteriyel kullanılabilir bunun yanında bağışıklık sistemini destelemek için sıvı elektrolit, vitamin ve mineral kullanılabilir. Enfeksiyona maruz kalmış dişi gebe köpeklerin yavruların sezeryan operasyonuyla alınması ve annelerinden ayrı bir yerde bakılmaları hastalığın yayılması ve bulaşmasında korunma için önemli bir faktördür. Enfekte olmuş yavruların yüksek ısılı küvezlerde ( 35°C ve % 50 nem) hospitalize edilmesi ve destekleyici sıvı sağaltımı ile ölümler azaltılabilir.

KAYNAKLAR

1. Axthelm, MA and Krakowka, S. (1987): Canine distemper virus inducedthrombocytopenia. Am. J. Vet. Res. 48. 1269.
2. Black, J.W. (1984): Single serum-sample diagnosis of canine viral diseases. VMISAC 78: 1383
3. Brunner, C.J. and Swango,L.J. (1985): Canine parvovirus infection. Effect on the immunne system and factors that predispose to severe disease. Comp. cont. Ed pract. Vet. 7. 979.
4. Fenner, F. et al. (1987): Veterinary virology. New york. Academic Press.
5. Gaskell. RM. and Wardly, R.C.(1977): Feline viral respiratory disease. A review with particular reference to its epizootiology and control. J.Sm. Anim.pract. 190: 1.
6. Goddard, LE. (1986): Feline viral rhinotracheitis-host versus herpes. Fel. Pract. 16 (2), 36.
7. Green, C.E.,et al (1984): Clinical Microbiyology and Infection Diseases of the Dog and Cat. Philadelphia. WB Saunders.
8. Gustafson, D. P. (1986): Antiviral Therapy. Vet. Clin. North. Am. 16: 1181.
9. Hardy, W. D. (1991): General principles of retrovirus immunodetection tests. J.A.V.M.A. 199. 10. 1282-1286.
10. Holzworth, J. et al (1987): Diseases of the cat. philadelphia, WB Saunders Co.
11. Hoover, E.A., Mullins, J.I. (1991): Feline Leukemia virus infection and diseases. J.A.V.M.A. 199. 10: 1287-1297.
12. Horzinek. M.C. and Osterhaus, A. (1979): The virology and pathogenesis of feline infectious peritonitis. Brief Review. Arch. Virol. 59: 1.
13. lmren, H. Y., Şahal, M (1996): Veteriner Iç Hastalıkları. Medisan yayınları. Ankara.
14. Jacopson, R. H., Lopez, N. A. (1991): Comparative study of diagnostic testing for feline leukemia virus infection. J.A.V.M.A. 199. 10: 1389-1391.
15. Krakowka, S. et al (1982): Canine parvovirus infection potentiates canine distemper encephalitis attributable to modifiied Iive-virus vaccine. JAVMA. 180: 137,
16. Ott, R. L. (1986): Diagnosis of feline viral infection. Vet. Clin. North. Am. 16: 1157.
17. Pederson, N.C. (1983): Feline infectious peritonitis and feline enteric coronavirus infectious. Part 2. Feline infectious peritonitis. Fel. Pact. 13 (5): 5.
18. Tonelli, Q.J. (1991): Enzyme-linked immunosorbent assay methods for detection of feline leukemia virus and feline immunodeficiency virus. J.A.V.M.A. 199. 10: 13361338.
19. Turgut, K. (1991): Veteriner Gastroenteroloji. Özel Baskı. Konya.
20. Wardley, R.C. (1976): Feline Calcivirus carrier state: A study of the host/virus relationship. Arch. Viral. 52: 243.
21. Kedi ve Köpek Hastalıkları (Medisan)