Kedilerin Respiratorik Hastalıklar Kompleksi

Kedilerin Respiratorik Hastalıklar Kompleksi

Kedilerin Respiratorik Hastalıklar Kompleksi

Kedilerin Respiratorik hastalıklar kompleksi, hastalık kedilerde rhinitis, konjuktivitis, oral ülserasyon ve Iakrimasyon ile karakterize komplex bir hastalıktır. Gerek evcil ve gerekse yabani kediler bu hastalığa aynı oranda duyarlıdırlar.

Hastalığın ortaya çıkışında Feline Rhinotracheitis virusu ile Feline Calicisi virusu rol almaktadır. Her iki etkende kediler için spesifık etkenlerdir. Bu etkenlerle birlikte Klamidia psittacia ve Mycoplasma spp. etkenlerinin de hastalıkta rol aldıkları tespit edilmiştir. Bu virusların insanlar için ne kadar risk teşkil ettikleri konusunda ciddi bir çalışmaya rastlanmamıştır. Hastalık damlacık enfeksiyon şeklinde meydana gelir. Taşıyıcı hayvanlar hastalık etkenini aylarca taşıyabilir ve bunu çevreye yayabilirler.

Klinik Semptomlar

Kedilerin Respiratorik hastalıklar kompleksi, inkubasyon süresi 2-6 gün arasında değişir. Feline Rhinotracheitis virusu ile enfekte kedilerde iştahsızlık, depresyon, yüksek ateş (405°C), uyuşukluk ve devamlı yatma isteği, konjuktivitis, rhinitis ve bol bir salivasyon görülür. Başlangıçta seröz bir burun akıntısı ve lakrimasyon görülür.

Fakat ilerleyen günlerde burun akıntısı mukopurulent bir özellik kazanır. Feline Calici virusun karıştığı olgularda oral ülserasyonla karaketerize bir tablo hakimdir. Hastalığın şiddetli seyrettiği kedilerde ülseratif dermatitis ile birlikte ülseratif keratit ortaya çıkabilir. Hafif olgularda hastalık belirtileri 5-10 gün içinde kendiliğinden kaybolurken şiddetli olgularda hastalık belirtilerinin kaybolması için 6 haftalık bir zamana ihtiyaç vardır. Sekonder bakteriyel etkenlerin olaya karıştığı durumlarda genellikle enfeksiyonun generalize olduğu gebe kedilerde abort şekillenir. Yavru ve ileri yaşlı kedilerde prognoz kötüdür. Ancak diğer yaş gruplarında mortalite oranı düşüktür.

Nekropsi

Hastalıkla ilgili lezyonlar daha çok solunum sisteminde, konjuktivalarda ve ağız boşluğunda yerleşmiştir. Burun mukozası ve membranları şişmiş, kızarık, üzerleri seröz veya purulent bir eksudat ile kaplanmıştır. Şiddetli olgularda bu membranların üzerlerinde nekrotik sahalar gözlenebilir. Trachea ve Larenx mukozası yangılanmıştır. Akciğerlerde intertisiel pnömoni tablosu vardır. Bu hastalıkta en önemli otopsi bulgusu ağız boşluğundaki ülserlerdir.

Kedilerin Respiratorik Hastalıklar Kompleksi Tanı

Kedilerde konjuktivitis, rhinitis, lakrimasyon, salivasyon, oral ülserler ve solunum güçlüğü gibi belirtilerin görülmesi hastalıktan şüphelendirir. Kesin tanı hastalık etkenlerinin (FCV ve FRV virusları) izolasyonu ve identifikasyonu ile mümkündür. Ayırıcı tanı için Klamidia ve Mycoplasma enfeksiyonlarını dikkate almak gerekir.

Tedavi

Sağaltım için mutlaka Veteriner Hekim ‘inize başvurun. Burada yazılan tedaviler bilgi amaçlıdır. Burada verilen bilgilerle tedavi edilmeye çalışılan hastanın oluşabilecek olumsuz tüm sonuçlar için hiçbir sorumlukluk kabul edilmez.

Sağaltım semptomatik olarak yapılır. Sekonder enfeksiyonlara karşı geniş spektrumlu antibiyotikler kullanılabilir.

Korunma

Her iki (FCV ve FRV) virusa karşı hazırlanmış modifiye canlı aşılar mevcuttur. Hastalıktan korunmak için bu aşılardan 9 haftalıktan büyük kedilere 3’er hafta arayla iki kez aşı yapılmalıdır. Yavru kediler ise 12 haftalık yaşa gelinceye kadar 3 kez aşılanmalıdır. Bunu takiben yılda bir aşı yapmak yeterlidir.

Kaynaklar
Kaynakları görmek için tıklayın...
  • Axthelm, MA and Krakowka, S. (1987): Canine distemper virus inducedthrombocytopenia. Am. J. Vet. Res. 48. 1269.
  • Black, J.W. (1984): Single serum-sample diagnosis of canine viral diseases. VMISAC 78: 1383
  • Brunner, C.J. and Swango,L.J. (1985): Canine parvovirus infection. Effect on the immunne system and factors that predispose to severe disease. Comp. cont. Ed pract. Vet. 7. 979.
  • Fenner, F. et al. (1987): Veterinary virology. New york. Academic Press.
  • Gaskell. RM. and Wardly, R.C.(1977): Feline viral respiratory disease. A review with particular reference to its epizootiology and control. J.Sm. Anim.pract. 190: 1.
  • Goddard, LE. (1986): Feline viral rhinotracheitis-host versus herpes. Fel. Pract. 16 (2), 36.
  • Green, C.E.,et al (1984): Clinical Microbiyology and Infection Diseases of the Dog and Cat. Philadelphia. WB Saunders.
  • Gustafson, D. P. (1986): Antiviral Therapy. Vet. Clin. North. Am. 16: 1181.
  • Hardy, W. D. (1991): General principles of retrovirus immunodetection tests. J.A.V.M.A. 199. 10. 1282-1286.
  • Holzworth, J. et al (1987): Diseases of the cat. philadelphia, WB Saunders Co.
  • Hoover, E.A., Mullins, J.I. (1991): Feline Leukemia virus infection and diseases. J.A.V.M.A. 199. 10: 1287-1297.
  • Horzinek. M.C. and Osterhaus, A. (1979): The virology and pathogenesis of feline infectious peritonitis. Brief Review. Arch. Virol. 59: 1.
  • lmren, H. Y., Şahal, M (1996): Veteriner İç Hastalıkları. Medisan yayınları. Ankara.
  • Jacopson, R. H., Lopez, N. A. (1991): Comparative study of diagnostic testing for feline leukemia virus infection. J.A.V.M.A. 199. 10: 1389-1391.
  • Krakowka, S. et al (1982): Canine parvovirus infection potentiates canine distemper encephalitis attributable to modifiied Iive-virus vaccine. JAVMA. 180: 137,
  • Ott, R. L. (1986): Diagnosis of feline viral infection. Vet. Clin. North. Am. 16: 1157.
  • Pederson, N.C. (1983): Feline infectious peritonitis and feline enteric coronavirus infectious. Part 2. Feline infectious peritonitis. Fel. Pact. 13 (5): 5.
  • Tonelli, Q.J. (1991): Enzyme-linked immunosorbent assay methods for detection of feline leukemia virus and feline immunodeficiency virus. J.A.V.M.A. 199. 10: 13361338.
  • Turgut, K. (1991): Veteriner Gastroenteroloji. Özel Baskı. Konya.
  • Wardley, R.C. (1976): Feline Calcivirus carrier state: A study of the host/virus relationship. Arch. Viral. 52: 243.
  • Kedi ve Köpek Hastalıkları Prof.Dr. Hüseyin Yılmaz İmren 1998 (Medisan), 373-374
Exit mobile version