Keçilerde Anaplasmosis, yüksek ateş makrositer, hipokromik anemi ile karakterize bir hastalıktır.
Etiyolojisi
Keçilerde Anaplasmosisin etkeni olan anaplasmalar önceleri protozoon ve virüs arasında kabul edilirken son yıllarda riketsiyaların anaplasmataceae ailesine bağlı olduğu ifade edilmiştir. Keçilerde Anaplasmosis etkeni Anaplasma ovis dir. A. ovis keçilerde subklinik olarak seyreder. Anaplasmalar kan frotisinde eritrositlerin içersinde 0.3-1 mikron büyüklükte mave-viole renkte ve nokta şeklinde bulunur.
Epidemiyolojisi
Dünyada ruminantların olduğu tüm kıtalarda yaygındır. Ilıman iklimlerde sporadikken, vektörlerin olduğu ropikal-subtropikal bölgelerde enzootik seyreder. Gençler enfeksiyona daha az duyarlı olmakla beraber, 3-6 yaş arasında daha çok görülmektedir.
Keçilerde Anaplasmosis Boophilus, Rhipicephalus, Hylomma, İxodes, Dermacentor gibi farklı türlerden kenelerle taşınır. Taşıma transovarial ve transstadial olur. Ayrıca kan emen insektisitler veya kan alma, kastrasyon, boynu kesme gibi operasyonlar sonucu mekanik olarak da bulaşır. Hasta hayvanların kanını sağlam hayvana enjekte ederek de bulaşır. Nadiren de olsa plasental yolla da olur. Bulaşma çoğu kez kış haricinde görülür.
Prevalansı enzootik bölgelerde %60-90, ılıman iklimlerde %3-40 dır. Ölüm oranı %40 civarındadır. İnkubasyon süresi ara konakçının olan kene ile olursa 3-4 hafta, mekanik yollarla olursa 2-5 haftadır.
Aslında kısaca özetlemek gerekirse kenelerin aktif olduğu aylarda, iklimde ve yaşadıkları yerlerde anaplasmosis görülür.
Klinik Semptomlar
Keçilerde Anaplasmosis subklinik seyrettiği için klinik semptom fazla göstermezler. Hafif derecede anemi ve ikterusa neden olur. Ateş görülmez.
Tedavi
Erken müdahele edildiği takdirde tedavi şansı yüksektir. Tetrasiklin preperatları kullanılır. Oksitetrasiklin 3 gün ya da oksitetrasiklin LA 48 saat arayla iki kez verilir. İmidocarb kullanılır. Antianemik ilaçlar, kardiotonikler ve analeptikler, karaciğer koruyucu preperatlar kullanılır.
Korunma
Mutlaka kene ve insekt mücadelesi yapılmalıdır. İatrojenik bulaşmayı engellemek için kontamine olan aletleri kullanmamak. Riskli durumlarda oksitetrasiklini 10-16 gün arayla yapmak. Bazı ülkelerde modifiye canlı veya ölü aşı uygulanmaktadır. Enzootik bölgelerde steril keçi getirilecekse aşı uygulanması.